1. Не спрабуйце ўвесь час яго кантраляваць – важна даць самастойнасць.
Часта, выхоўваючы дзіця, спрабуюць за ўсім усачыць, усё праверыць. Да падлеткавага ўзросту дзеці ўжо вельмі шмат могуць кантраляваць самі. Калі адчуваеце, што ваша дзіця не можа гэтага рабіць, варта надаць больш увагі развіццю пачуцця адказнасці, а не татальнаму кантролю.
2. Будзьце цікавыя сабе і яму, любіце сябе, кажыце пра сябе.
Калі ў аднаго з бацькоў рознабаковыя інтарэсы, з ім ёсць пра што пагаварыць, мець зносіны з ім нашмат цікавей. Калі ён расказвае гісторыі з жыцця, пра сваё дзяцінства, выпадкі на працы – гэта цікава слухаць!
3. Не ацэньвайце.
Не варта заўсёды казаць дзіцяці "што добра, а што дрэнна". Прычым, тут не важна колькі вашаму дзіцяці гадоў. Вучыцеся проста "балбатаць", мець зносіны, смяяцца. Гутарка з дзіцем - не заўсёды выхаванне.
4. Вучыцеся слухаць.
Часта да нас звяртаюцца бацькі з пытаннем - чаму падлеткі ім нічога не расказваюць. Насамрэч, расказваюць. І пра тое, што ім цікава, і пра свае жаданні. Але вы часта адмаўляеце, ці асуджаеце тое, што блізка падлеткам. Знаёмыя фразы "гэта ўсё глупства" ці "ці заняўся б ты чымсьці карысным"?
5. Не адмаўляйце пачуцці і эмоцыі падлетка.
Ён адчувае тое, што адчувае. Яго не трэба пераконваць. Проста выслухайце, не ацэньвайце, падтрымайце. Не варта казаць "не бойся іспыту", "дзе ж ты стаміўся - увесь дзень нічога не рабіў", і г.д. Прычым гэта не значыць, што ўсё трэба спускаць з рук. Але папрасіць дапамагчы можна і па-іншаму: “Я разумею, што ты стаміўся. Але я таксама. Давай разам зараз…»
6. Любіце і давайце пачуццё бяспекі.
Ён павінен ведаць, што мама і тата яго любяць. Дома чакаюць. Заўсёды, што б ні здаралася. У яго ёсць надзейны тыл і падтрымка.